Wieś należąca do sołectwa Grabice położona przy drodze wojewódzkiej nr 285. Rzędówka z XV wieku, plan rozbudowany przez założenie folwarku w XVIII wieku. Zabudowa rozluźniona, szczytowa i kalenicowa.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.

Nazwa miejscowości ma łużyckie korzenie. W źródłach pisanych po raz pierwszy pojawiła się w 1452 roku pod nazwą niem. Lubusy, w 1632 roku Lubesis, Lubesitz w 1714 roku, Lubschutz w 1750 roku i do 1945 roku jako Liebesitz. Rodzina Dalwitz była pierwszym odnotowanym w dokumentach właścicielem wsi, a kolejnymi właścicielami były rody: von Heide (1527 rok), Grünberg i Löbenów (1578), von Strachwitz (1658), von Auritz, Tschander, von Maxen, a od 1764 do 1945 ród von Seydel. W latach 1846–1860 Eugeniusz Gustaw Edmund Seydel zbudował pałac, neogotycki, murowany, piętrowy z wieżą od wschodu i werandą od zachodu. Zabudowania gospodarcze powstały w XVIII i do połowy XIX wieku. W sąsiedztwie pałacu znajduje się 3 ha park krajobrazowy z XVIII–XIX wieku oraz dęby szypułkowe. W pobliżu wsi znajduje się eponimiczne stanowisko archeologiczne kultury luboszyckiej z II-IV w. (osada z 10 jamami, cmentarzysko z 132 grobami, cmentarzysko warstwowe z 26 skupiskami).

We wsi była od 12 czerwca do 18 września 1945 roku komenda wojskowa, a jej komendantem był ppor. Zenon Przeradzki z 38. Pułku Piechoty.